In maart 1987 werd ons Kim geboren, thuis in Sluiskil, in mijn eigen bed.                                                                                                                                                 

Voor mij als Vlaming was dit een hele ervaring. Wij Belgen bevallen niet thuis, maar als je in Nederland woont moet je dat toch ook een keertje hebben gedaan vond ik, dus ons derde en laatste kind werd thuis geboren.

Het had een tijdje geduurd voor we besloten om een derde kind te nemen. We hadden al 2 prachtige zonen, maar ik wou toch zó graag een dochter. Uiteindelijk heeft mijn vrouwelijk gevoel het toch gehaald van het mannelijk intellect, en we waagden de gok, want de kans dat het weer een jongen was, was groot, daar was ik me goed van bewust.

Toch heb ik altijd geweten dat het een dochter zou zijn. Neen, we hebben het geen enkele keer op de echo kunnen zien, maar ik wist het gewoon…

We kregen een prachtige dochter. Alles verliep vlot en zonder problemen. Eén keer persen en ze lag in mijn bed, die dochter die ik zo graag wou. 

Ook de jongens waren blij met hun zusje. Oh wat waren ze trots!

Ze groeide als kool, problemen waren er niet. Ze liep als ze een jaar was, ze praatte honderd uit als ze 2 was, ze ging naar de crèche en later naar school. Het was een vrolijk en makkelijk kind.

Op school ging het prima, tot ze in groep 7 kwam. Ze werd gepest. Waarom? Ik zou het niet weten, en zij wist het ook niet. Maar ik denk dat ik er meer last van had dan zij. Ze trok er zich niet zoveel van aan.

Maar het bleef duren, ook in de brugklas, steeds dezelfde meisjes. Uiteindelijk is ze daarom toch van school  veranderd. Ze zat net in het laatste jaar en had voor verzorging gekozen. Ze had in september nog stage gelopen bij de Ottenhorst, een dierenkliniek, en dat vond ze prachtig. Maar ze had nog niet echt een keuze gemaakt waar ze in verder wou.

Haar grote passie was paardrijden, maar ze heeft ook heel graag geturnd (in de selectie),getennist, gevolleybald, gekantklost, potten gebakken…..ja, het was een duizendpoot.  Maar de paarden stonden toch bovenaan. Elke vrijdagavond reden we met z’n twee naar de manège, dat was ons uitstapje, en daar heb ik ook echt van genoten, net als zij. Ook gingen we samen veel naar Frans. Daar had ze een Halflinger die ze helemaal zelf had afgericht. Het was een mooie tijd….

Ze  was geen moeilijke puber, maar wat jongens betreft was ze er vroeg bij. Maar dat had ze van geen vreemde, ik was ook pas 14, hmmmmmmm

Toen zij 14 was had ze vaste verkering, met Brandon. Het was grote liefde, en wij werden een beetje een taxibedrijf tussen Axel en Philippine, waar we toen woonden. Elk weekend was ze daar. We dachten dat het niet zo lang zou duren, maar pas na anderhalf jaar kozen ze toch weer voor het vrije leven.  Ze waren natuurlijk nog veel te jong.

Kim en ik zijn 2 keer met z’n tweetjes een weekje naar Spanje geweest, bij mijn jongste zus die daar toen woonde. Leuke moeder-dochter vakanties, herinneringen die ik koester...

Ze had ook een baantje in het mosselrestaurant  “de oude Haven”, waar ze in de keuken werkte. Zo verdiende ze wat geld, en kon ze toen ze 16 werd de scooter van haar broer overnemen. Zo kreeg ze meer vrijheid en was ze niet meer afhankelijk van ons als ze ergens heen wou. Wij waren er niet echt voor, maar ja, ze had er zelf voor gewerkt, en haar broers reden ook scooter, dus waarom zij niet? “Toch niet omdat ik een meid ben he???”  Ik hoor het haar nog zeggen…

Hadden we het toen maar geweten!!!!