Gedicht voor Kim
4 jaar later…

4 jaren zijn voorbij gevlogen
4 jaren met tranen in mijn ogen…
4 jaren zonder jou mijn kind
die ik zo heb bemind.

Waar ben je nu mijn lieve schat?
Ben jij die vlinder die daar toen zat?
Ben je een engel in het heelal?
Of een ster in vrije val?

Wie zegt me waarom dit gebeurde?
Jij die een deel van mijn leven kleurde…
Veel te kort was toch jouw leven?
Je was hier maar voor even….

Nog elke dag is er verdriet
Bijna niemand die het nog ziet….
Nog elke dag word jij gemist
Ach, als ik het maar wist!!!!

Waarom jij zo vroeg moest gaan!
Waarom is mij dit aangedaan???
Waarom ik zoveel pijn moet lijden!
Moet dit misschien ergens toe leiden???

Ik probeer maar door te gaan,
wat verwacht wordt, wordt gedaan.
Maar de dag dat jij bent overleden,
Is een deel van mij met jou weggegleden.

Nooit meer voel ik mij compleet,
Nooit meer doe ik wat ik deed,
Nooit meer arm in arm met jou,
Nooit meer mam, ik hou van jou!

Nooit meer samen in de stad
Nooit meer ik weet niet wat
Ook nooit mam ik ga trouwen
Nooit haar baby vast kunnen houwen

Zeg nooit nooit zegt men…
Dat is zo’n gezegde van hen…
Ze begrijpen geen zier!
Want nooit is nooit zo nooit als hier!!!!!

17 oktober 2007