Toespraken

Zorgeloos begin je aan je vakantie. Je hebt plannen gemaakt en je bent er helemaal klaar voor. Dan gaat op zaterdagochtend de telefoon. Het fundament wordt onder je voeten weggeslagen. Er is een leerling verongelukt! Is het echt zo? Dat kan toch niet waar zijn! Je weet met jezelf geen raad.
Wie had ook maar even kunnen denken, dat we hier vandaag bij elkaar zouden komen om afscheid te nemen van Kim? Want ook zij had haar plannen gemaakt. Ook zij wist wat ze de komenden dagen zou gaan doen. Een noodlottige samenloop van omstandigheden maakte niet alleen een abrupt eind aan haar plannen, maar plaatste voor de achterblijvers alles in een perspectief waarin je anders tegen de dingen aankijkt. Een leerling van onze school, een meisje dat aan het begin van haar leven stond, een meisje voor wie de toekomst open lag, is er niet meer.
Kim genoot van het leven met een zorgeloosheid die het recht is van iedereen die jong is en het nog helemaal moet gaan maken. Maar moest Kim het nog helemaal maken? Volgens mij had zij het al voor een deel gemaakt. Het leven lachte haar toe en zij lachte het leven toe. Hierdoor straalde zij zoveel warmte uit. Warmte die wij nooit meer mogen voelen. Kim was met recht wat je noemt "het zonnetje in huis."
Wie aan Kim, denkt ziet een meisje dat volledig in het leven staat en er met volle teugen van geniet. Altijd opgewekt, altijd een vrolijke lach op haar gezicht. In de pauze snel even met haar hartsvriendin Larissa naar het bakkertje. "Zorg je wel dat je op tijd terug bent?" "Komt in orde meneer!!" En weg waren ze.
Even zwaaien als ze tijdens de leswisseling langs mijn kantoor kwam. Even praten als het één of ander niet lekker liep of zomaar wat kletsen. Allemaal kleine dingen waarmee Kim haar omgeving aan zich bond. De hartelijkheid die zo kenmerkend voor haar was is er niet meer.

Kim, je laat een leegte achter waarmee wij zullen moeten leren leven. Een leven dat na het dramatische telefoontje van afgelopen zaterdag nooit meer hetzelfde zal zijn.
Kim, bedankt dat ik je heb mogen kennen!!

Martin Visse
Mentor

WAAROM?

Waarom spookt door ieders gedachte
Een reden zoeken,
die de pijn zou verzachten.
Waarom jij Kim
waarom heb jij geen kans gekregen,
om te leven
Het verlangen naar jou was zo groot.
Waarom jij Kim
waarom moest jij nu dood?
weg zijn nu al onze dromen.
Waarom jij Kim
Waarom ben jij van ons afgenomen?
Maar niemand kan het antwoord geven,
zo hard is het leven.
Maar er komt een dag,
dat ik jullie antwoord kan geven,
waarom Kim niet mocht leven.
Waarom zij een andere taak heeft gekregen.
Kim wilde tussen de sterren en in onze harten zijn,
dat is misschien de reden en verlicht een beetje de pijn.

Haar klasgenoten.

Telkens als ik deze tekst lees heb ik het moeilijk!!
Maar ik probeer het nu nog één keer!
Allerliefste Kimmetje,
Mijn nichtje waar ik alles aan kwijt kon!!
Mijn nichtje die altijd lachte!
Wat er ook gebeurde, alles kwam weer goed!!
Ik wou dat ik dat nu ook kon zeggen...
Dat je ineens de deur open doet en zegt: "Hoi, ik ben thuis!!"
Maar het zullen dromen blijven!
Weet één ding goed lieve Kim,
In mijn hartje leef je voor altijd mee!!!
Ik ga je missen, want met wie moet ik nu de kraampjes
van de Mosselfeesten afschuimen?
Met wie moet ik nu roddelen over de jongens?
Met wie moet ik nu mijn grootste geheimen delen?
Kim, je bent mijn zonnetje in mijn hart,
dat altijd zal blijven schijnen!!
Ik hou van jou!!!!

Je nichtje Sara